آزمون اوتیسم یا درخودماندگی را در گوشی اندرویدی خود تجربه کنید
درخودماندگی بیماری نیست،بلکه یک اختلال رشدی در عملکرد مغز می‏باشد.افرادی که دچار درخودماندگی کلاسیک‏ می‏باشند،سه نوع علامت را نشان می‏دهند:آسیب در روابط متقابل اجتماعی،مشکلاتی در ارتباط کلامی و غیرکلامی و قوه‏ تخیل و محدودیت غیرعادی یا شدید در فعالیت‏ها و علایق. علایم درخودماندگی به‏طور معمول در سه سال اول کودکی‏ آشکار می‏شوند و در طول زندگی ادامه می‏یابند.اگرچه درمان‏ وجود ندارد،ولی امکان دارد مدیریت مناسب رشد نسبتا طبیعی‏ را باعث شود و رفتارهای نامطلوب را کاهش دهد.افراد دچار درخودماندگی یک زندگی طبیعی دارند.
درخودماندگی براساس ملاک تشخیص به کار رفته در حدود 2 تا 10 نفر از هر 10000 نفر را تحت تاثیر قرار می‏دهد. بیشترین تخمین که شامل افراد با اختلال مشابه است 2 تا 3 برابر بیشتر از این است.درخودماندگی غالبا در مردان حدود 4 برابر زنان نفوذ دارد و در سرتاسر جهان در همه افراد از همه نژادها و زمینه‏های اجتماعی یافت می‏شود.
شدت درخودماندگی متفاوت است.شدیدترین موارد به‏ وسیله تکرار فوق‏العاده،غیرعادی،صدمات به خود و رفتار تجاوزکارانه مشخص می‏شود.این رفتار ممکن است در طول‏ زمان ادامه داشته باشد و باعث افزایش بسیاری از مشکلات برای‏ تغییر باشد،یک چالش درخور توجه بیشتر در مورد آنهایی که‏ باید با افراد درخودماندگی زندگی کنند،آنها را درمان کنند و آموزش دهند مطرح می‏کند.ملایم‏ترین اشکال درخودماندگی‏ به یک اختلال شخصیتی که در ارتباط با ناتوانی یادگیری‏ می‏باشد شباهت دارد(ناتوانی در یادگیری ادراکی).
در این برنامه سعی شده است با استفاده از یکی از دقیقترین روش‌های محاسبه درخودماندگی یا اوتیسم میزان این اختلال بدست آورده شود.