رویکردی که در این کتاب دنبال شده است، دیدگاهی اگزیستانسیالیستی به انسان دارد  و محوریت اصلی را به انسان می­دهد. نگارنده­ی این سطور معتقد است که انسان یگانه خالق سرنوشت خود است و این انسان است که هر لحظه با تصمیماتی که می­گیرید و انتخاب­هایی که می­کند، سرنوشت خود را شکل می­دهد. شاید خواننده تصور کند که این رویکرد به این معنی است که نگارنده­ی کتاب در تلاش است تأثیر شرایط محیطی و فرهنگی جامعه را انکار کند. خیر!  واقعیت این است که شرایط ژنتیکی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی جغرافیایی و سیاسی از جمله عواملی هستند که به شدت بر سرنوشت انسان­ها تأثیر می­گذارند و باعث ایجاد محدودیت­هایی در زندگی او خواهند شد. این واقعیتی است که انکار ناپذیر است. اما اینجا نباید یک مؤلفه­ی مهم را فراموش کرد و آن هم اراده آدمی است. هر گاه اراده­ی آدمی به کار می­افتد همه­ی شرایط موجود را به مبارزه می طلبد. در این حالت همه­ی عوامل تأثیرگذار محیطی و ژنتیکی، در سطحی پایین­تر از اراده­ی فرد قرار می­گیرند و او قادر خواهد بود یگانه تعیین کننده­ی سرنوشت خود باشد.