مُناجات شَعبانیه مناجاتی از حضرت علی(ع) که گفته‌اند همه امامان(ع) پس از ایشان به قرائت آن اهتمام داشته‌اند. این مناجات را نمونهٔ کاملی از تضرع و وصف حال برگزیده‌ترین بندگان صالح خدا با خداوند متعال به‌شمار آورده‌اند. شیعیان غالبا مناجات شعبانیه را در ماه شعبان می‌خوانند. 

منابع دعایی شیعه این مناجات را از ابن خالویه نقل کرده‌اند و او نیز به صورت مرسل این دعا را از امیرالمومنین(ع) نقل کرده است. این مناجات در مفاتیح الجنان نیز آمده است. 

بنابر روایات، امامان معصوم(ع) بر قرائت این مناجات در ماه شعبان اهتمام داشته‌اند. عارف مشهور شیعه، میرزا جواد ملکی، مناجات شعبانیه را حاوی علوم فراوانی در چگونگی رفتار بنده با خدای عزوجل، ادب دعا و استغفار معرفی کرده است.

استاد مطهری، در توصیف این مناجات چنین می گوید:

«دعايى است در سطح ائمه، يعنی خيلی سطحِ بالاست. انسان وقتی اين دعا را می‌خواند، می‌‏فهمد كه اصلًا روح نيايش در اسلام يعنی چه. در آنجا جز عرفان و محبت و عشق به خدا، جز انقطاع از غير خدا (نمی‌دانم چه تعبير بكنم) و خلاصه جز سراسر معنويت، چيز ديگری نيست، و حتی تعبيراتی است كه براى ما تصورش هم خيلی مشكل است:

الهى! هَبْ لى كَمالَ الْانْقِطاعِ الَيْكَ وَ انِرْ ابْصارَ قُلوبِنا بِضِياءِ نَظَرِها الَيْكَ حَتّى‏ تَحْرِقَ ابْصارُ الْقُلوبِ حُجُبَ النّورِ فَتَصِلَ الى‏ مَعْدِنِ الْعَظَمَةِ وَ تَصيرَ ارْواحُنا مُعَلَّقَةً بِعِزِّ قُدْسِكَ ... الهى وَ الْحِقْنى بِنورِ عِزِّكَ الْابْهَجِ فَاكونَ لَكَ عارِفاً وَ عَنْ سِواكَ مُنْحَرِفاً.

 تصور اين معانى هم براى ما دشوار است.»

قابلیت های برنامه:

✔ کاملا رایگان