واکسیناسیون یا ایمن‌سازی به انجام کارهایی گفته می‌شود که با هدف جلوگیری از ایجاد عفونت یا کاهش حالت طبیعی بیماری در شخصی با تجویز آنتی بادی یا آنتی ژن به عمل آید. واکسیناسیون با تزریق عضلانی یا وریدی (رگی) آنتی بادی ایمنی غیرفعال یا انتقالی ایجاد می‌گردد. دوام این نوع ایمنی کوتاه مدت است و بسته به نیمه عمر آنتی بادی در بدن فرد دریافت‌کننده دارد و این مدت درحدود سه تا چهار هفته می‌باشد. در صورت تجویز آنتی ژن که شامل میکرو ارگانیسم ضعیف شده، کشته شده یا اجزاء آن می‌شود دستگاه ایمنی فرد دریافت‌کننده تحریک و بطور فعال آنتی بادی تولید می‌کند. ایمنی بدست آمده در این حالت را ایمنی فعال گویند. دوام این نوع ایمنی، طولانی‌تر از نوع غیرفعال است. واکسیناسیون اقدام مهمی است که بوسیله آن با هزینه کم می‌توان از ابتلاء به بیماری‌های عفونی جلوگیری کرد.
واکسن در ایران
فراگیر شدن واکسیناسیون در ایران با راه‌اندازی مرکزی به نام انیستیتو پاستور ایران امکان پذیر شد. نخستین آزمایشگاه تولید واکسن این مرکز (واکسن آبله) در سال ۱۲۹۹ش به سرپرستی دکتر ژوزف منار فرانسوی گشایش یافت.