خلاصه احیا قلبی و تنفسی برای پرستاران CPR

تعریف ایست قلبی – تنفسی

ایست ناگهانی و غیر منتظره تنفس و گردش خون به دلایل مختلف

که با علائمی مانند :

توقف فعالیت مکانیکی قلب 

عدم پاسخگویی بیمار به احیاگر

فقدان تنفس و یا تنفس اگونال     

فقدان نبض مرکزی

  خود را نشان می دهد.

CPR

تلاش ها (مانور ها و تکنیک ها)  برای باز گرداندن گردش خون خودبخودی است.

هدف اولیه از احیا قلبی ریوی :

احیا و بازگرداندن بیمار با بهترین وضعیت نورولوژیکی

ممکن است .

در این حالت مدت زمان گذشته از ایست قلبی-ریوی و شروع اقدامات احیا و وجود نیروهای ماهر در امر احیا و    در دسترس بودن AED و استفاده زودرس ازآن و شروع اقدامات پیشرفته حیاتی و کیفیت انجام احیا در میزان برگشت و پیش آگهی بیمار دخیل است.

تغییرات جدید در CPR چرا ؟؟

    Circulation

    Airway

    Breathing

    وقوع هایپوکسی رکودی در لحظات اولیه ایست قلبی

    اهمیت برقراری گردش خون متوقف شده

    شروع راحت تر CPR و افزایش احتمال احیا بلافاصله

    اموزش اسان تر ماساژ قلبی

    مضرات ونتیلاسیون بیش از حد

    با تغییر رویکرد و انجام CAB  احتمال شروع CPR  بیشتر است و تهویه تقریبا 18 ثانیه به تاخیر می افتد. ( با نسبت 30 به 2)

    کاهش بقا با گذشت زمان بین ایست قلبی تا استفاده از شوک در موارد ریتمهای قابل شوک

    کاهش % 10-7 شانس برگشت بعد از هر یک دقیقه تاخیر در احیا

     3-2 برابر شدن احتمال بقا در صورت شروع احیا بلافاصله پس از ایست قلبی تا دادن شوک

    زنجیره بقا

    تشخیص سریع ارست واعلام بلافاصله کد 99

    شروع بلافاصله CPR

    دادن شوک بلافاصله در صورت لزوم

    حمایت پیشرفته از حیات

    مراقبت جامع بعد از ارست قلبی

    تقسیم بندی مراحل احیا

    BASIC  LIFE  SUPPORT  (BLS)

    ADVANCED  CARDIAC  LIFE  SUPPORT (ACLS)

    BLS :

    در این مرحله از احیا استفاده از شوک ، ماساژ قلبی (گردش خون )،راه هوایی و تنفس مورد نظر است.

    (با توجه به تغییرات جدید)

    ACLS :

    اقدامات اولیه احیا و راه هوایی پیشرفته،دارو درمانی ،مایع درمانی و حضور افراد حرفه ای

    مقایسه پیش اگهی ایست قلبی و تنفسی

    اگر ابتدا ایست قلبی اتفاق بیفتد بعد از 45 ثانیه مردمک  ها دیلاته می شود وسپس به دلیل اسیب بصل النخاع بعد از یک دقیقه ایست تنفسی اتفاق می افتد.

    در صورت ایست تنفسی بصورت ابتدایی ،قلب توانایی ادامه ضربان خود را تا 4  الی 5 دقیقه حفظ می کند.

    لذا پیش اگهی ایست اولیه تنفسی به مراتب بهتر از ایست اولیه قلبی است، چون به غیر از علت اول ،فرصت کمک رسانی نیز بیشتر است.

    ایست قلبی بعد از ایست تنفسی
    رویکرد ABC

    در صورتی که در مصدوم ابتدا ایست تنفسی اتفاق بیفتد و سپس ایست قلبی ثانویه رخ دهد مثل : 

    خفگی

     غرق شدگی

    اکثر ایست های قلبی نوزادان

    ارست غیر شاهد

    ابتدا دادن تنفس و انجام 6 سیکل احیا

     سیکل های ( ماساژ به تهویه 30 به 2 ) طی 2 دقیقه

    و سپس سایر اقدامات و شوک در صورت لزوم.

    چند نکته در مورد دفیبریلاسیون

    ریتم اولیه در 60 تا 85% موارد ایست قلبی VF است و مجموع  VF و  VT در 90% موارد ریتم اولیه ایست قلبی را تشکیل می دهند.

    هنگامی که VF یا VT بدون نبض رخ دهد تنها درمان موثر دفیبریلاسیون است.

    CPR به تنهایی VF یا VT بدون نبض را از بین نخواهد برد و دراین شرایط CPR بدون دفیبریلاسیون تنها زمان مرگ را طولانی می کند و فقط 7 تا 10% شانس بقا را افزایش می دهد

    اما CPR قادر است محدوده زمانی تاثیر دفیبریلاسیون را وسیع تر نماید.

    انرژی شوک بای فازیک 200 – 120 ژول یا توصیه شرکت سازنده

     در صورت نا مشخص بودن از بیشترین میزان در دسترس استفاده شود.

    منوفازیک 360 ژول.

    دادن یک شوک و سپس 2 دقیقه CPR  بلافاصله و بعد چک ریتم و نبض.

    شوک های دوم و بعدی با همان میزان و یا بیشتر. 

    اگر بعد از دادن شوک سوم ریتم VF ویا VT همچنان پابرجا بود،از داروی آمیودارون قبل از دادن شوک چهارم و به میزان 300 میلی گرم به صورت بولوس داخل وریدی استفاده میشود.دوز بعدی آمیودارون 150 میلی گرم و دوز نگه دارنده آن در خلال 24 ساعت 900 میلیگرم میباشد.

    *در صورت عدم وجود آمیودارون از لیدوکایین با دوز 1.5-1میلی گرم به ازای هریک kg وزن بدن در ابتدا و سپس دوز 0.75-0.5میلی گرم به ازای هر1 kg وزن استفاده میشود.دوز لیدوکایین در 1ساعت اول نباید از سقف 3 ميلي گرم به ازاي هر يك كيلوگرم از وزن بدن تجاوز کند.

    *استفاده از بريتليوم در درمان VFوVT دیگر توصیه نمیشود.