مدارس، علاوه بر دو موضوع «انتقال دانش»و «پرورش ذهن نقاد»، متعهد ايفاي موضوع سومي نيزهستند و آن پرورش صفات و روحيات ارزشمند از جمله شخصيت دادن به نوجوانان است.نوجوان قبل از آن که دانش آموز يک دستگاه تربيتي به حساب آيد، نوبالغي است که در پي کسب شخصيت است، هر جا که آن را بيابد،جذب مي شود وبالنده مي گردد و با هر ضربه اي که دريافت کند، جريحه دار مي شود و مي گريزد.
خانواده هاي از هم پاشيده،حديث قديمي و مکرر است، لکن بايد ديد مدرسه ها در قبال شخصيت نوجوانان چه رسالتي را متعهد شده اند؟ مدارس، ترميم کننده ي شخصيت نوجوانان خودباخته و احيا کننده ي جانهاي آنانند.لکن با درايت و تدابيري که مسئولان مدارس وجهه ي همت خودساخته، مي توان شخصيت آنان را پرورش داد.
در تحقيقي که در يکي از مناطق شمالي تهران از دانش آموزان دبيرستاني و راهنمايي به عمل آمد، اين سؤال مطرح شد که «مهمترين مسئله نوجوان در محيط مدرسه چيست؟»