امام حسين عليهمالسلام:
روزى در خدمت حضرت على عليهالسلام نشسته بودم كه مرد عربى وارد شد و گفت: اى اميرالمؤمنين مردى هستم عيال وار و از مال دنيا چيزى ندارم.
امام عليهالسلام فرمود: اى برادر عرب چرا استغفار نمی كنى تا حالت اصلاح شود، مرد عرب گفت: اى اميرالمؤمنين من بسيار استغفار می كنم و حالم تغيير مىكند، امام فرمود:
خداوند می فرمايد :
از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او بسيار آمرزنده است بارانهاى پربركت آسمان را پىدرپى بر شما فرو مىفرستد و اموال وفرزندان شما را افزون مىكند و براى شما باغهاىخرم وسر سبز ونهرهاى آب جارى قرار مىدهد.
اينك من استغفارى به تو ياد مىدهم كه هنگام خواب آن را بخوان تا خداوند روزيت را زياد گرداند. آنگاه حضرت امير عليه السلاماستغفارى را نوشت و به مرد عرب داد و فرمود: هنگامى كه خواستى بخوابى و به بستر بروى اين استغفار را با حالت گريه بخوان و اگر گريهات نيامدخود را به حالت گريه كنندگان در آور.
امام حسين عليهالسلام می فرمايد: در سال بعد، مرد عرب نزد پدرم آمد و گفت: اى اميرالمؤمنين خداوند نعمتش را بر من تمام نموده تا آنجا كه جائى براى نگهدارى مال وحيوانات خود ندارم، امام عليهالسلام فرمود: اى برادر عرب، سوگند به خدائى كه محمد را به حق به رسالت برگزيد، هيچ بندهاى اين استعفار را نمىخواند جز آنكه خداوند گناهانش را آمرزيده و حوائج مشروعش را بر آورده میسازد، و به بركت اين استغفار مال و فرزندانش را افزايش مىيابد.
الصحيفة العلويّة الجامعة، ص 164 دعاى شماره 70 تأليف سيد محمد باقر ابطحى، چاپ: قم ـ مؤسّسة الإمام المهدى.