**لطفا قبل از آپدیت برنامه نسخه قدیمی‌ را حذف کنید**
اسب وسوارکاری نخستین پایگاه خبری تخصصی فعال در زمینه صنعت اسب و ورزش سوارکاری از سال 1386، پربازدیترین پایگاه تخصصی پیرامون این موضوع در ایران

با ما از آخرین اخبار اسب و سوارکاری مطلع شوید.
از زمانی که اسب توسط انسان رام شد، از آن برای سواری، بارکِشی و مسابقه استفاده می شود. اسب از چهارپایان مورد علاقه ایرانیان از زمان های دور بوده است. اطلاع درستی از نحوه تربیت اسب و چگونگی استفاده از این حیوان قبل از ورود آریایی ها در دست نیست.
اقوام آریایی در مدت زمانی در حدود هزار سال از شمال شرقی و شمال غربی به ایران نفوذ کردند. یکی از عوامل برتری آریایی ها داشتن اسب های خوب و تندرو بود. آنها با این وسیله نقلیه سریع و قوی، توانستند به هر دیار و سرزمین رخنه کنند و بر بومی ها چیره شوند.
نخستین بار اسب توسط آریایی ها به نقاط مختلف آسیا و اروپا برده شد. یکی از رسوم آریایی ها این بود که موقع دفع اجساد مردگان، ابزار، آذوقه و اسب هایشان را نیز دفن می کردند.
دیودور سینیوری مورخ قرن اول قبل از میلاد در مورد دشت«نیسایه» که چراگاهی پر آب و علف در کشور ما بود می نویسد: «در روزگار اسکندر ۶۰۰۰۰ اسب در چراگاه نیسایه در چرا بودند و قبل از آن روزگار ۱۶۰۰۰۰ اسب در آنجا پرورش داده می شد.»
هرودوت در توصیف لشکرکشی سال(۴۸۰ ق.م) خشایارشاه به یونان می نویسد:
«... آن گاه هزار سوار برگزیده ایرانی و به دنبال آنان هزار نیزه دار برگزیده و پس از آن ده اسب مقدس که آنها را نیسایی خوانند و با زیباترین زینت ها آراسته بودند، نمودار می شدند...
... پشت سر این ده اسب، گردونه مقدس که هشت اسب سفید به آن بسته بودند پدیدار گشت و فردی پیاده، لگام اسب ها را در دست داشت زیرا کسی نباید در چنین گردونه ای جای گزیند. به دنبال این گردونه، خود خشایار شاه در گردونه ای که اسب های نیسایی آن را می کشیدند، نشسته بود. خشایارشاه هنگام جنگ با یونان به«تسالی» رسید و در آنجا شنید که اسب های این سرزمین بهترین اسب های یونانی هستند، خواست آنها را با اسب های ایرانی بسنجد. در اسپریس(میدان اسبدوانی) فرمان مسابقه اسبدوانی داد. در این مسابقه اسب های تسالی واپس ماندند.»


آثار متعددی وجود دارد که نشان از توجه خاص پادشاهان هخامنشی به اسب های خود دارد. واژه اسب در اوستا و در فرس هخامنشی اسپ Aspa و در سانسکریت اسو Asva خوانده می شد.
▪ کوروش هم به پرورش اسب، اسب سواری و تیراندزای و ... اهمیت فراوانی می داد.
گزنفون در مورد اوامر کوروش می نویسد: «به آن کس که عمل نیکی انجام داده است پاداش مناسب اعطا نمایید. در آبادی سرزمین های بایر بکوشید و به پرورش حیوانات و احداث جنگل برای شکارگاه ساعی باشید. هیچ گاه قبل از تمرینات بدنی به خوردن غذا مبادرت نورزید و اسبان را بدون این که کاری انجام دهند فربه و کامل نکنید. من به تنهایی ولو صاحب بزرگ ترین قدرت و توانایی انسانی باشم از عهده دفاع از شما و مال و زمین های شما نیستم.»
تشکیل سواره نظام در دولت هخامنشی توسط کوروش انجام گرفته است. کوروش برای سوارکاران ورزیده مسابقه ترتیب می داد و به برندگان جایزه مناسب اهدا می کرد. از آشوری ها، فرمانده آنان و از ارامنه، تیگران و از هیرکانیان، پسر پادشاه و در میان اهالی ساس یک سوار معمولی گوی سبقت را از همه ربود. این سوار زبده نیم میدان از همه جلو بود.