سلطان باهو (۱۰۳۹ - ۱۱۰۲ هـ ق) از عارفان هند در سدهٔ دوازدهم بود.

او در روستای اعوان در ایالت جَهنْگ (استان پنجاب در پاکستان) زاده شد و در ۶۳ سالگی در ۱۱۰۲ درگذشت. باهو مؤلف ۱۴۰ اثر عرفانی و مذهبی به زبانهای فارسی و عربی بود.