محمد ابن بابویه دعای توسل را از ائمه (ع) نقل کرده و گفته است که این دعا را در هیچ امری نخواندم، مگر آن که اثر اجابت آن را به زودی یافتم دعای توسل از دعاهای مشهور است که در شب های چهارشنبه خوانده می شود. در این دعا با توسل به چهارده معصوم (ع) و واسطه قرار دادن آنها به درگاه الاهی پس از اتمام دعا، حاجت خود را از خدا در خواست می کنیم. جملات صدر و ذیل آن چنین است: « اللهم انی اسئلک و اتوجه الیک بنبیک نبی الرحمة...» خدایا من از تو می خواهم و روی می آورم به سوی تو، به پیامبرت، پیامبر رحمت... «یا وجیها عندالله اشفع لنا عندالله» ای آبرومند نزد خدا، شفاعت کن برای ما نزد خدا

توسّل، وسیله و واسطه قرار دادن چیزی بین خود و مطلوب (خواسته شده) است.

وسیله بر دو نوع است: گاهی از امور مادّی است، مثل آب و غذا که وسیله ی رفع تشنگی و گرسنگی است. و زمانی  نیز از امور معنوی است، مثل  گناهکاری که  خدا را به  مقام  و جاه یا   حقیقت  پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) قسم می دهد  تا خداوند  از  گناهش بگذرد. در هر دو صورت  وسیله لازم است.