قرآن کریم در دو آیه کلمه عسل را ذکر کرده است، نخست در سوره محمد(ص) آیه ۱۵ که خداوند در ستودن بهشت به نیکوکاران وعده داده است که در آنجا نهرهایی از عسل پاک و ناب روان است و سپس در سوره نحل که خواص شفابخش آن را یادآوری فرموده و در آیه‌های ۶۸ و ۶۹ این سوره در مورد عسل و زنبور عسل چنین می‌فرماید: «وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ(نحل/۶۸)؛ ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (نحل/۶۹). و پروردگار به زنبور عسل الهام کرد که در کوه‌ها و درختان و آنچه (از داربست‌ها) بر می‌افرازند، خانههایی بساز. آنگاه از همه ثمرات بخور، پس در راههای پروردگارت که (به الهام او برای تو) همواره شده است برو از شکم آن‌ها شربتی با رنگ‌های گوناگون بیرون میآید که در آن شفایی برای مردم است. بی‌شک در این (کار زنبور عسل) نشانهای است (از قدرت خدا) برای مردمی که میاندیشند.
در تفسیر آیه ۶۸ سوره «نحل» چنین آمده که پروردگارت به زنبور عسل وحی فرستاد؛ در اینجا لحن قرآن به طرز شگفت‌انگیزی تغییر می‌یابد، در عین ادامه دادن بحث‌ها در زمینه نعمت‌های مختلف الهی و بیان اسرار آفرینش در این سوره، سخن از زنبور عسل و سپس خود عسل به میان می‌آورد، اما شکل یک ماموریت الهی و الهام مرموز که نام وحی بر آن گذارده شده است.
منبع : وب سایت آکا ایران - بیتوته
برنامه‌های دیگر توسعه‌دهنده
بیشتر
